FAQ

Mediacja jest sposobem rozwiązywania konfliktu, w którym biorą udział strony będące w sporze oraz mediator. Jest dobrowolną, poufną metodą rozwiązywania sporu, w której strony konfliktu lub sporu, z pomocą bezstronnego i neutralnego mediatora, samodzielnie dochodzą do porozumienia.

Mediacja nie jest poradnictwem, doradztwem, terapią.

Mediator jest bezstronną, neutralną osobą, która wspiera strony w trakcie mediacji. Mediator nie jest sędzią i nie wydaje wyroków. To osoba, której zadaniem jest pomoc w wypracowaniu porozumienia, poprzez ułatwienie stronom rozmowy w spokojnej atmosferze. Łagodzi napięcia w trakcie mediacji, zadaje pytania, umożliwia stronom przedstawienie swoich racji i argumentów. Pomaga we wzajemnym wysłuchaniu oraz w odnalezieniu wspólnych interesów. Wspiera strony w wypracowaniu możliwych rozwiązań. Pomaga stronom skoncentrować się na problemach, uzgodnieniu na czym one polegają, a następnie wypracować porozumienie i zawarcie ugody.

Mediacja może być prowadzona w każdym czasie. Przed wniesieniem sprawy do sądu albo po wszczęciu postępowania sądowego. W każdym przypadku warunkiem prowadzenia mediacji jest zgoda stron. Każda ze stron może złożyć wniosek o przeprowadzenie mediacji na każdym etapie postępowania sądowego.

Są dwie drogi. W zależności od tego czy mediacje mają charakter umowny (prywatny) czy odbywają się ze skierowania sądu.

Mediacje pozasądowe tzw. umowne. Jeżeli wybór pada na mediację umowną (prywatną), mediatora mogą wybrać strony poprzez zgłoszenie się do któregokolwiek ośrodka mediacyjnego lub konkretnego mediatora. Strony mogą zgłosić się razem lub zgłosić może się jedna ze stron, zlecając mediatorowi kontakt z drugą stroną.

Mediacje ze skierowania sądu. Decydując się na mediacje sądowe mediatora wspólnie wybierają strony albo sąd wyznacza mediatora.

Jeżeli strony nie dokonały wyboru osoby mediatora, sąd, kierując strony do mediacji, wyznacza mediatora mającego odpowiednią wiedzę i umiejętności w zakresie prowadzenia mediacji w sprawach danego rodzaju, biorąc pod uwagę w pierwszej kolejności stałych mediatorów (art. 1839 § 1 kpc).

Nie, nie ma takiego obowiązku ani w przypadku mediacji umownych (prywatnych) ani w przypadku mediacji ze skierowania sądu.

Możliwa jest sytuacja, że któraś ze stron straci zaufanie do bezstronności mediatora i uzna, że z tym mediatorem dalsza praca jest niemożliwa. W tej sytuacji strony mogą wybrać innego mediatora, który będzie odpowiedni dla obu stron.

Postępowanie mediacyjne jest objęte tajemnicą. Mediator, strony i inne osoby biorące udział w postępowaniu mediacyjnym są obowiązane zachować w tajemnicy fakty, o których dowiedziały się w związku z prowadzeniem mediacji. Strony mogą zwolnić mediatora i inne osoby biorące udział w postępowaniu mediacyjnym z tego obowiązku.

Nieskuteczne jest powoływanie się w toku postępowania przed sądem lub sądem polubownym na propozycje ugodowe, propozycje wzajemnych ustępstw lub inne oświadczenia składane w postępowaniu mediacyjnym.

Zastosowanie mediacji jest możliwe we wszystkich sprawach, w których prawo dopuszcza zawarcie ugody. Mogą to być sprawy: rodzinne, cywilne, spadkowe, gospodarcze, z zakresu prawa pracy, odszkodowawcze, a nawet administracyjne.

Mediacja nie jest dopuszczalna w sprawach m.in. o: stwierdzenie nabycia spadku i ubezwłasnowolnienie. W spawach rodzinnych wyłączeniu mediacji podlegają sprawy o przyznanie, ograniczenie lub odebranie opieki nad dzieckiem. Poprzez ugodę  nie można także rozwiązać małżeństwa ani też ustalić ojcostwa.

Brak obopólnej woli do mediacji – gdy jedna ze stron sporu nie wyraża zgody na mediacje, nie mogą być one przeprowadzone zgodnie z podstawową zasadą dobrowolności mediacji.

Mediator jest zobowiązany do zapewnienia stronom neutralnego i bezpiecznego miejsca do przeprowadzenia mediacji, gdzie będą stworzone warunki do zachowania poufności mediacji. Może to być sala mediacyjna konkretnego ośrodka mediacyjnego, sala mediacyjna sądu. Coraz bardziej popularną formą prowadzenia mediacji są mediacje online.

Tematy omawiane w toku mediacji rodzinnej zależą od woli jej uczestników. Przedmiotem uzgodnień mogą być sprawy dotyczące: pojednania małżonków, ustalenia warunków rozstania, sposobu sprawowania władzy rodzicielskiej, kontaktów z dziećmi, zaspokojenia potrzeb rodziny, alimentów, a także sprawy majątkowe i mieszkaniowe.

W sposób ugodowy można też uregulować np. wydanie paszportu, wybór kierunku edukacji dziecka, kontakty z dalszą rodziną lub zarząd majątkiem dziecka.

Absolutnie nie. Zadaniem mediatora nie jest godzenie rozwodzących się małżonków w trakcie mediacji. Mediator będzie dążył do stworzenia przestrzeni, w której możliwy jest dialog pomiędzy stronami mediacji. Umożliwiający wypracowanie porozumienia, a w konsekwencji zawarcie ugody.

Oczywiście podczas mediacji rozwodowych może dojąć do pojednania małżonków, ale będzie to tylko wynikiem porozumienia między nimi.

Nie. Jeśli jedna ze stron sporu nie wyraża zgody na mediacje, nie mogą być one przeprowadzone. W każdym wypadku warunkiem prowadzenia mediacji jest zgoda stron.

Jeśli mediacje były ze skierowania sądu sprawa wraca do rozstrzygnięcia przez sąd. Jeśli odbyły się bez udziału sądu, to w przypadku braku ugody możliwe jest wystąpienie na drogę sądową.

Możliwe jest zawarcie ugody częściowej, a pozostałe istotne kwestie mogą być przedmiotem sprawy sądowej.